News Portal

  • डाँको छोडी रुन मन थियो, घरमा रुने वातावरण थिएन !

    रचना बयलकोटीभक्तपुर,१२ भदौ २०७९
    ५१० पटक
    भक्तपुर,१२ भदौ २०७९

    “ओइ सुन्न, आज जाउ न कतै फ्रेस हुन कस्तो टेन्सन भइराछ” । मैले सफलतालाई फोन गरेर भने । “कता जानु र नजानी क्या” । उसले जवाफ फर्काइ । “ह्या हिँड न कतै बसेर गफ गरौ । मन हलुङगो हुन्छ कि” मैले मनको पिर बिसाउने आशमा भने । “म त जान्ने है कतै मन छैन पछि जाउला कतै घुम्न ।” उसको निराशपुर्ण जवाफ पाए । मैले पनि कहर गर्न उचित ठानिन । “ए ल त्यसो भए ।” मैले भने । ल पछि जाउला कतै रमाइलो गर्न भन्दै उसले फोन काटी ।

    मन अति नै विचलित थियो त्यो दिन । मनका कुरा कसैलाई सुनाउन पाए पनि कति हलुङगो हुन्थ्यो होला भन्ने सोचेर मैले  बेस्टफे्रण्ड मान्ने सानैदेखिको साथी सफलतालाई फोन गरेकी थिए ।  तर उसलाई मन थिएन सायद मेरो कुरा सुन्ने । मैले पनि कहर गर्न उचित ठानिन । अनायासै मनमा छटपटी थियो । घरपरिवारको कसैलाई सुनाउन आँट पनि आएन । सायद अहिलेसम्म परिवारका सदस्यलाई भन्दा साथीलाई मनको नजिक राखेर होला । मनको पिरले आफैलाई खाँदै थियो । डाँको छोडी रुन मन थियो तर घरमा रुने वातावरण पनि त थिएन । उता कोठामा बस्नुभएको बाबालाई हेरे अनि मनमनै सोचे उहाँसँग बसेर रुन पाए नि हुन्थ्यो तर आँट आएन । उहाँलाई पनि कति दुःख दिनु भन्ने लाग्यो । अहिले सम्म परिवारका कुनै सदस्यलाई मनका कुरा भनेकी पनि थिइन ।

    आफ्नो कोठाभित्र गए अनि कानमा इयरफोन लगाएर गीत बजाए । उही अहिले प्रचलित गीत ‘एक्लोपन’ । त्यसका शब्दहरुले झनै मन भक्कानियो । त्यही गीतमा जस्तै एक्लो महसुस गर्दै थिए म पनि । उमेरसँगै बढेका जिम्मेवारी सम्हाल्न सकिन भन्ने चिन्ता थियो मनमा । “अब त २१ वर्ष लाग्न लागे तर केहि गर्न सकिएन । खोइ के दिए र परिवारलाई ।” आफुलाई नियालेर ऐनामा हेरे । “परिवारलाई त परको कुरा आफुलाई पनि खुसी राख्न सकिन । न आफु खुसी छु न त मदेखि अरु कोही खुसी छन् । अब के गर्ने, कसरी पैसा कमाउने ।” यस्तै कुरा खेल्दै थिए मनमा । ऐनामा आफुलाई देखेर आँखाबाट आँसु खसे । मैले रोक्न सकिन, सायद चाहिन ।

    उमेरसँगै बढेका जिम्मेवारी, पैसा कमाउन नसक्दाको पिडा अनि त्यसमाथि पढाइको टेन्सन मन त आत्तिन्छ नै । आफ्नै उमेरका साथीहरुले के के गरिसके बरु पढाइ छोडेर विदेश जाउ कि जस्तो नि लाग्यो फेरि यत्रो खर्च गरेर पढिराकी छु बिचमा कसरी छोड्नु । अब दुई वर्ष जसोतसो पढ्छु अनि विदेश नै जान्छु । अनि त ठिक होला नि सबै । आफुले आफैलाई सान्तवना दिए । मनभित्र दौडिरहेका कुराले झनै छटपटी बढ्यो । त्यो ५ मिनेटको समयमा जीवनका हरेक सम्भावनालाई केलाउन भ्याए । अनि एक्कासी मन साथीतिर पुग्यो । उसले पनि आज एक्लै बनार्इ । फोन मै भए पनि के भयो भनेर भए हुने थिएन र ? मेरा कुरा सुन्ने मन थिएन सायद उसलाई ।

    फेरि विगतका दिनहरु याद आए । हुन त अहिले सम्म आफ्ना परिस्थिति एक्लै त सामना गरेकी छु । के क लागि साथीको आश गर्नु मैले रु आफैलाई प्रश्न गरे । जब आफुलाई समस्या पर्थ्यो आफुलाई एक्लै पाएकी थिए । मैले मरिहत्ते गर्ने साथीहरुलाई आजकाल मेरो सुन्ने समय थिएन । तर यसमा उनीहरुको पनि गल्ती होइन । उमेर र समयअनुसार सबै परिवर्तन हुन्छन् नै । तर म त्यही अड्किएकी थिए । आफ्ना हरेक पाइलामा साथी खोज्थे । टोइलेट जान होस् वा क्यानटिन जान साथी चाहिन्थ्यो । साथी कलेज नजादाँ म नि जाँदिन थिए । एक्लै खान लाज लागेर कति पटक भोकै बसेकी थिए । सुख होस् वा दुःख साथी सम्झिन्थे ।

    तर अब यो गल्ती गर्दिन । साथी भनेको सुख साट्न हुन् दुःख त एक्लै सामना गर्नुपर्छ जस्तो लाग्छ । साथी हुनु राम्रो हो, चाहिन्छ पनि । तर हरेक मोडमा साथी र साथ खोज्नु केवल मुर्खता हो । यसले आफैलाई कमजोर बनाउँछ । त्यसैले सुख होस् वा दुःख एक्लै सामना गर्ने सार्मथ्य हामी सबैमा हुनुपर्छ ।

    प्रतिकृया दिनुहोस्

    मध्यपुर थिमिमा बालकरामले छेडाए जिब्रो, जात्रा हेर्न मन्त्री किराती सहित हजारौंको भिड

    येंयाँ पुन्ही अर्थात् आश्विन शुक्ल पूर्णिमाको साँझ मध्यपुर थिमि-५ दिगुलीमा जिब्रो छेड्ने जात्रा भएको छ...

    राहत शिक्षक र सरकारबीच सहमति, आन्दोलन स्थगित

    राजधानी केन्द्रित आन्दोलनरत राहत शिक्षकहरूका माग सम्बोधन भएका छन् । सरकार र अन्दोलित राहत शिक्षक...

    ताथलीस्थित महायज्ञमा मेयरको उद्घोष : २०८२ साललाई धार्मिक पर्यटन वर्ष मनाइने

    चाँगु नारायण नगरपालिकाका मेयर जीवन खत्रीले आगामी २०८२ साललाई धार्मिक पर्यटन बर्ष मनाउने तयारी गरिएको...

    मध्यपुर थिमिमा सिंहावलोकनको नयाँ शुरुवात

    madhyapur thimi municipality thimi

    मध्यपुर थिमि नगरपालिकाले वार्षिक प्रगतीको समीक्षा गर्ने प्रचलन शुरु गरेको छ । नगरपालिकाले चागु आवको...

    ताथलीमा महायज्ञको उद्घाटन : सांसद थापाले गरे आयोजक बालयोगेश्वर विजयमूर्तिको प्रशंसा

    भक्तपुर क्षेत्र नं. २ का प्रतिनिधि सभा सदस्य दुर्लभ थापाले राज्यले गर्नुपर्ने काम बालयोगेश्वर विजयमूर्ति...