News Portal

  • शान्ति प्रक्रियामा आईसकेपछि प्रचण्ड बाबुरामहरुले माओवादी आन्दोलन भुले

    चुडाबहादुर खड्का ‘मिलन’२९ असाेज २०७७
    १५७२ पटक
    २९ असाेज २०७७

    नेपाल प्राचीन समयदेखि नै निरन्तर युद्धमा छ । व्यवस्था विरुद्धको आन्दोलन आजपर्यन्त जारी छ । तर, संघर्षका स्वरुप, शैली र त्यसमा प्रयोग हुने प्रविधिमा भने बदलाव आएको छ । प्रविधि बदलिए पनि मानिसहरुको प्रवृति भने फेरिएको छैन । हरेक एक युगले अर्को युगलाई पछार्दै आफ्नो दवदवा कायम गरेको छ । किराती, लिच्छवी, मल्ल, शाह, राणा, शाह आदि वंशहरुले नेपालमा एउटा निश्चित समयसम्म राज्य चलाए । तर, उनीहरुका शासकीय घमण्ड र मैमत्त हैकमवादी प्रवृतिका कारण जनताको आन्दोलनबाट पछारिँदै गए । पछिल्लो समय हामीले लामो संघर्ष गरेर शाह वंशलाई परास्त गर्यौ र देशमा गणतन्त्र स्थापना गर्यौ । तर, गणतन्त्रको संस्थागत विकास नहुँदै पुरानै राजाकालीन प्रवृति बोकेका नेताहरु त्यस्तै शैलीमा अगाडि बढिरहेका छन् ।

    शान्ति प्रक्रियामा आईसकेपछि प्रचण्ड बाबुरामहरुले माओवादी आन्दोलन भुले । उनीहरु नातावाद, कृपावाद, पैसा र विदेशी इसारामा चल्न थाले । त्यत्रो संकल्प गरेको आन्दोलनमाथि उनीहरुले हेर्दा हेर्दै गद्दारी गरे । जुन व्यवस्थाले नेपालको यो दयनीय अवस्था बनाएको हो भन्न्ने निष्कर्ष निकालेर १० वर्ष जनयुद्ध लडेको हो, त्यही व्यवस्थामा अहिले उनीहरु समाहित भए । त्यही संसदीय व्यवस्थाका प्रवक्ता बनेका छन् । जनता, कार्यकर्ताहरुको रगत र जीवनसँग साटेका हातहतियार र उनीहरुको योगदानले उठेको आन्दोलनलाई कुर्सीसँग साटे । दलाली र बार्गेनिङ गर्दै उनीहरु सत्तामा पुगे । उनीहरुले जनयुद्धलाई राज्यसत्तामा जाने भ¥याङ बनाएका रहेछन भन्ने कुरा अहिले प्रष्टियो ।

    जनयुद्धको अवशेष अझै बाँकी छ । एजेन्डा बाँकी नै छन् । १० वर्ष लडेका योद्धाहरु हारेका छैनन् । १० वर्षको जनयुद्धको खास पीडा सौखिन नेताहरुलाई होइन, घाईते, अपाङ्ग, अनाथ, असहाय, टुहुराहरुलाई छ । अहिले जुन परिवर्तन भयो भनिएको छ, त्यसको महशुस घाइते अपाङ्ग लडाकु योद्धा तथा जनयुद्धमा परिवार गुमाएका योद्धाहरुका परिवारले गर्न सकेका छैनन् । धेरैलाई अझै पनि आफ्ना आफन्तले रगत बगाएको जनयुद्ध पूरा हुनुपर्छ भन्ने आशा छ । त्यो कार्यभार विप्लवले पूरा गर्छन कि भन्ने धेरैको आशा छ । अर्को देशभक्त समाजले ठूलो क्रान्तिको नेतृत्व लिंदैछ । हामी देशभक्त, सबै जातिय समुदाय, भाषा, धर्म, संस्कृति र राष्ट्रिय पुँजीपति सबैलाई समेटेर आन्दोलन गर्दैछौं । त्यसरी देशभक्तहरुलाई समेटेर देशमा आमूल परिवर्तनको आन्दोलनका लागि अघि बढ्ने प्रण गरिरहेको छौं ।

    प्रचण्ड–बाबुराम समूह विदेशीको इसारामा सञ्चालित भए अथवा विलय भयो । मोहन वैद्य समूहको विचार अहिले पनि क्रान्तिकै पक्षमा देखिएको छ । आमूल परिवर्तनका लागि लडेका प्रचण्ड बाबुरामले धोका दिए । क्रान्तिलाई बिर्सिए, सहिद, अपाङ्ग, घाईतेका सपना भुले, विदेशीको दलाली गर्दै सत्ताको च्याखे थापे, राष्ट्रियता भुले । त्यसैले हामीले देशभक्त समाज पार्टीमार्फत त्यो अभिभारालाई अगाडि बढाउने प्रयास गरेका छौ । पुरानो सत्तालाई विस्थापित गर्ने र नवसत्ता ल्याउने यस पार्टीको स्पष्ट अडान रहेको छ ।

    देशभक्त समाजले छिट्टै आन्दोलनको घोषण गर्दैछ । तर, आन्दोलनका स्वरुपहरु पक्कै पनि पहिलेकै जस्तो वा परम्परागत ढर्रामा सफल हुन सक्दैनन । हामी अबको आन्दोलनलाई नयाँ स्वरुपमा अगाडि बढाउन खाजिरहेका छौ । आमुल परिवर्तनको लागि सम्पूर्ण पक्ष एक भई सर्वोदय समाजको अवधारणा अनुसार देशमा पुरानो सत्ता विस्थापित गरी नवसत्ता स्थापना गर्ने हाम्रो लक्ष्य रहेको छ । अर्को मार्मिक कुरा के छ भने अब साना देशहरुको नेतृत्व नेपालले गर्ने वातावरण सिर्जना हुनेछ÷गरिनेछ । किनकि नेपाल पूर्वीय दर्शनको एक महत्वपूर्ण केन्द्र हो । विश्वमा गोर्खालीहरुको गौरवपूर्ण इतिहास परिचित छ । हामी नेपालीले गर्न नसक्ने केही छैन । २००७, ०४६, १० वर्षे जनयुद्ध, ०६२, ०६३ जनआन्दोलन सबै सम्झौता परस्त भयो । जनयुद्धले नेपाली जनतामा ठूलो चेतना दियो । त्यसबाहेक सिमित व्यक्तिको लागि मात्र गण्तन्त्र, संघीयता भनियो र भयो । आमूल परिवर्तनका लागि लडेका भनिएका प्रचण्ड बाबुरामबाट नेपाली जनताको लागि ठूलो धोका भयो ।

    देशमा अहिले दुईतिहाई नजिक बहुमत भएको सरकार रहेको छ । त्यसमा पनि आफूलाई कम्युनिस्ट भन्नेहरु छन् । साजवाद उन्मुख अर्थतन्त्र निर्माणको घोषणा छ । अहिलेसम्म सरकारको परफरमेन्स हेर्दा आफ्नै घोषणाका विरुद्ध गए जस्तो लाग्छ । भ्रष्ट संस्कार पूरै मौलाएको छ । भित्रभित्रै भ्रष्टाचार भुसको आगो जसरी सल्किरहेको छ । सुशासनको अभाव छ । सरकार भ्रष्टाचारमा चुर्लुम्म डुबेको छ । भ्रष्टाचार सबैभन्दा पहिले माथिल्लो तहबाटै हुन्छ । त्यसपछि उपल्लो तहका कर्मचारी हुँदै तलसम्मका कर्मचारी संयन्त्रबाट भ्रष्टाचार मौलाउँछ । प्रधानमन्त्रीले भाषणहरुमा भ्रष्टाचारमा शुन्य सहनशिलताको चर्का तर्क गर्ने गरे पनि सरकारले भ्रष्टाचार नियन्त्रण गर्न कुनै कदम चालेको छैन ।

    अर्को कुरा यो सरकारले राजनीतिलाई नै पथभ्रष्ट बनाएको छ । राजनीति भनेको नेता रिझाउनु हो भन्ने बुझाई सरकारले पारेको छ । त्यसका लागि नेतालाई पैसा दिएर रिझाउने, चाकडी चाप्लुसी गरेर नेता रिझाउने क्रम सुरु हुन्छ । राजनीतिक आन्दोलनमा योगदानको कुनै मुल्यांकन हुँदैन । नेता, कार्यकर्ता र जनताको त्याग बलियादन र असीम योगदानबाट लामो अप्ठेरो बाटो तय गरेका नेताहरु अन्ततः त्यो इतिहासलाई चटक्क भुल्दछन् । अरु नेता कार्यकर्ताहरुको योगदानलाई भुल्दछन् । जनताको योगदानलाई भुल्दछन् । सबै कुरा आफ्नो तजबिजमा गर्दछन् । यही नै सबैभन्दा ठूलो भ्रष्टाचार हो । चाकडी, चाप्लुसी र पैसाका बलमा जो कोही पनि सांसद बन्छ, मन्त्री बन्छ र सरकारको हर्ताकर्ता बन्छ । यहीस्थिति अहिले छ । यसले योगदान र मुल्यमा आधारित राजनीतिक संस्कारको हत्या गरेको छ । अब राजनीतिमा त्यही स्तरको योगदान गर्ने संस्कार विकास गर्न कठिन हुन्छ । यस्तो क्रमलाई नतोडेसम्म यहाँ विकास र समृद्धिका कुरा जति चर्केर गरे पनि सम्भव छैन ।

    अहिले सरकार सबैतिर आफ्ना नजिकका मान्छेहरु राख्ने र तिनीहरुको सिन्डिकेट लागु गराउने ध्याउन्नेमा लागेको छ । यसको सबैभन्दा ठूलो अभ्यास यातायात क्षेत्रमा भएको छ । निजामति कर्मचारी युनियन, सरकारको स्वामित्वमा खेलिएका संस्थानहरुको टे«डयुनियन नै सिन्डिकेटमा छन् । एउटा जड्याहा आफै रक्सी खाएर मात्छ, घर सडकमा बबाल मच्चाउँछ अनि उसले अरुलाई रक्सी खान हुँदैन भनेर सल्लाह दियो भने कसले पत्याउँछ । यातायात क्षेत्र वाहेक नेपालको शिक्षा, स्वास्थ्य, कृषि, खाद्यान्न, प्राईभेट क्षेत्र, सुन व्यापार, पेट्रोलियम पदार्थ लगायत विभिन्न क्षेत्रमा चर्को सिण्डिकेट छ । यसको मतियार सरकार आफै छ । यातायात क्षेत्रमा सिमित व्यक्तिले आफ्नो मनोमानी अनुकुलतामा लादेका छन् । काठमाडौं उपत्यकाको छोटो दुरीको गाडीमा मयुर र साझा यातायातले सिण्डिकेट तोडेका छन् । लामो दुरीमा धनगढी, नेपालगञ्ज र दाङ घोराहीले तोडेको अवस्था छ । चाहने हो भने विस्तारै सिण्डिकेट अन्त्य हुन सक्छ ।

    यसअघि वर्षौको शक्तिधारीहरुको सिन्डिकेटले हैरान भएका यातायात व्यवसायीहरु अहिले कोभिड १९ ले गर्दा ६ महिनासम्मको लकडाउनले मर्कामा परेका छन् । किस्ता तिर्न पाएका छैनन् । बैकले च्यापिरहेको छ । नविकरण गर्न सकेका छैनन् । देश नै अन्यौलमा छ । मजदुरको अवस्था झन दयनीय बन्दै गएको छ । यस्तो अवस्थामा यातायात व्यवसायीहरुको दुई वटा महासंघमै सिन्डिकेट जब्बररुपमा देखा परेको छ । राज्यसँग मिलेर केही व्यक्तिले व्यवसायीहरुको हित विपरित आफ्नो अनुकूलतामा डामाडोल पार्नुको साथै कब्जा गरेका छन् । अब इमानदार व्यवसायी तथा मजदुरहरुल्े त्यसको सशक्तरुपमा विरोध गर्न जरुरी छ । सधै शक्तिधारीहरुसँग दबिएर सबै मान्छे बस्न सक्दैनन । राज्यशक्ति हातमा लिएकाहरुको हालीमुहाली र मनपरि यसरी नै कायम हुन दिइराख्ने हो भने र यो हैकमवादलाई परास्त नगर्ने हो देश र हाम्रो अस्तित्व खतरामा पर्छ । यो कुरा सबै स्वाभिमानी नेपालीहरुले गहिरिएर सोच्न जरुरी छ । अगुवा अर्थात नेताहरुले बिगारेको यो देशलाई सपार्न एउटा भयानक आँधीबेहरी आउन जरुरी छ । त्यो आँधी योजनाबद्ध रुपमा व्यवस्थित तरिकाले उठान गर्नैपर्दछ ।

    (लेखक खड्का लामो समयदेखि वामपन्थी आन्दोलनमा लागेका छन् । २०५५ सालमा तत्कालिन नेकपा (माओवादी)को नेतृत्वमा चलेको जनयुद्धमा होमिएका उनी युद्धका क्रममा घाईते भएका थिए । युद्धकै क्रममा २०५८ सालमा पक्राउ परेका खडका जिल्ला कारागार शाखा रामेछापमा ३१ महिना जेल जीवन बिताएका थिए । हाल उनी देशभक्त समाजका केन्द्रीय सदस्य एवं यातायात विभागीय प्रमुख छन)

    प्रतिकृया दिनुहोस्

    शोकमा रहेका डा लम्साललाई राहत, सचिवमा पदोन्नति गर्ने सरकारको निर्णय

    शिक्षा सेवाका सहसचिव डा हरि लम्सालको सचिवमा पदोन्नति भएको छ । स्याङ्जा स्थायी घर भइ...

    आजबाट एसईई शुरु, बेमौसमी वर्षाले परीक्षार्थी बिरामी हुने जोखिम

    भक्तपुर । माध्यमिक शिक्षा उतीर्ण परीक्षा एसईई(कक्षा-१०) आज बिहीवारबाट शुरु भएको छ । एसईईको पहिलो...

    जनप्रतिनिधि पार्टी नभई जनता केन्द्रीत हुनुपर्नेमा सांसद थापाको जोड

    भक्तपुरका प्रतिनिधि सभा सदस्य सांसद दुर्लभ थापाले जनप्रतिनिधिहरुले पार्टीको नभई जनताको आश्यकता हेरेर काम गर्नुपर्नेमा...

    मध्यपुर थिमिको बोडेमा चैत २६ गते धिमे प्रतियोगितासंगै सांस्कृतिक मेला र मिनी फुड फेस्टिवल

    भक्तपुरको मध्यपुर थिमिस्थित प्राचिन शहर बोडेमा उपत्यकाब्यापी धिमे बाजा प्रतियोगिता तथा सांस्कृतिक मेला हुने भएको...

    ललितपुरमा २ युवाको हत्या आरोपी ४ सार्वजनिक

    ललितपुर । ललितपुरको ढोलाहिटीमा दुई युवाको हत्या भएको घटनामा संलग्न भएका आरोपीहरूलाई प्रहरीले सार्वजनिक गरेको...