News Portal

  • तीस वर्षदेखि जंगलको बास

    पत्रपत्रिकाराैतहट, ७ फागुन
    १०५६ पटक
    राैतहट, ७ फागुन

    रौतहटको चन्द्रपुर नगरपालिका–६ लमाहाको जंगलमा १४ घरधुरीको सानो बस्ती छ । घरमा प्रायस् युवा भेटिंदैनन् । उनीहरू काठमाडौंका चिम्नी उद्योगमा काम गर्छन् । महिला र वृद्धवृद्धा घर कुरुवाका रूपमा बसेका छन् । ३० वर्ष पुरानो यही बस्तीमा शनिबार झोक्राइरहेको अवस्थामा भेटिइन्, ४० वर्षीया फूलमाया पहरी ।

    २०४४ मा मकवानपुरको डाङडुंगे गाउँबाट बस्ती हटाइएपछि उनको परिवार जंगलमा झुपडी बनाएर बसेको हो । ‘हुने खानेलाई सरकारले जमिन दिएर राख्यो,’ उनले भनिन्, ‘हामी गरिबलाई कसले के दिन्छ र ? पक्षमा बोली दिने कोही नभएपछि जंगलको बास भयो ।’

    त्यसबेला हारगुहार गर्दा पनि जमिन नदिएको उनको गुनासो छ । उनका २ छोरा काठमाडौंमा पेन्टरको काम गर्छन् । १४ वर्षीया छोरी पनि चिम्नी भट्टामा काम गर्न उतै गएकी छन् । श्रीमान् दिलबहादुरको ६ वर्षअघि पत्थरीले मृत्यु भएपछि परिवारमा आर्थिक संकट झनै चुलिएको छ ।

    उनको मात्र होइन, बस्तीका अधिकांशको आर्थिक अवस्था दयनीय छ । सबै घरका पुरुष चिम्नी उद्योगमा काम गर्न गएका छन् । जंगल बीचमा बस्ती भएकाले विद्यालय छैन ।

    बस्तीका झन्डै ५० बालबालिका अध्ययनबाट वञ्चित छन् । १४ वर्ष उमेरमाथिका बालबालिका चिम्नीमा काम गर्न जाने चलन छ । कलिला बालबालिका भने घरमै खेलेर बस्छन् ।

    विद्यालय र बजार जान जंगल छिचोलेर ७ किमिपूर्व चन्द्रनिगाहपुर र १२ किमि पश्चिम निजगढ पुग्नुपर्छ । तत्कालीन वनमन्त्री हेमबहादुर मल्लको पालामा पहाडको बस्ती यहाँस्थित कटानी गाउँमा सारिएको थियो ।

    त्यसबेला हुने खानेले मात्र घरघडेरी पाएको उनीहरूको गुनासो छ । नगरपालिका भए पनि बस्तीमा खानेपानी, स्वास्थ्य र शिक्षालगायत आधारभूत सुविधा पुगेको छैन ।

    स्थानीय बस्तीछेउको लमाहा खोलाको धमिलो पानी पिउन बाध्य छन् । ‘घरमा खानलाई धौ–धौ छ, छोरारछोरी कसरी पढाउनु,’ बस्तीकै माया पुलामीले भनिन्, ‘पढ्ने उमेरमा काम गर्नुपर्छ । पढ्ने र पढाउने कुरै नगर्नुस् ।’ यी सुकुम्बासीसँग कमाइ गरेर खाने एक टुक्रा जग्गा छैन ।

    वन्यजन्तुको त्रास पनि उत्तिकै छ । कहिलेकाहीं बाख्राको खोजीमा बाघ झपडीमै आइपुग्छ । छेउबाटै जंगली हात्तीको लस्कर ओहोरदोहोर गर्छ । सधैं त्रासको जिन्दगी जिउनुपर्ने मायाले बताइन् ।

    रौतहटमा विपन्न समुदायका यस्ता बस्ती धेरै छन्, चुनावका बेला नेताहरू आश्वासन दिन्छन् । भोट पाएर जितेपछि फर्केर हेर्दैनन् । त्यसैले उनीहरूले आश्वासन पत्याउन छाडिसकेका छन् । ‘घर बनाइदिन्छौं, धारा गाडिदिन्छौं भन्दै पहिला पनि भोट मागे । पछि फर्किएरै आएनन्,’ फूलमायाले आक्रोश पोखिन्, ‘अब त आसमात्रै देखाउन हामी कहाँ नआए हुन्छ ।’

    चन्द्रपुर नगरप्रमुख रामचन्द्र चौधरीले लमाहाको बस्तीलाई अन्यत्र सार्नका लागि कुनै योजना नभएको बताए । ‘यस विषयमा छलफल गरौंला,’ उनले भने, ‘स्थानीयको समस्या के छ त्यसलाई कसरी समाधान गर्न सकिन्छ भन्नेबारेमा दलहरूबीच छलफल जरुरी छ ।’ (कान्तिपुर दैनिक)

    प्रतिकृया दिनुहोस्

    खड्काको नेतृत्वमा चाँगुनारायण २ मा वाइसिएलको २७ सदस्यीय समिति गठन

    सत्तारुढ दल नेकपा(माओवादी केन्द्र) को सहायक संगठन वाइसिएल नेपालले चाँगुनारायण नगरपालिकाको वडा नम्बर २ मा...

    एनसेलको शेयर खरिद बिक्री छानविन गर्न उच्चस्तरीय समिति

    दूरसञ्चार सेवा प्रदायक कम्पनी एनसेलको शेयर खरिद बिक्रीका सम्बन्धमा अध्ययन तथा छानविन गर्न सरकारले एक...

    समाजवाद उन्मुख भक्तपुर : किसानलाई नि:शुल्क कम्पोष्ट मल, आलुको बिउँमा आधा अनुदान

    bhaktapur municipality

    भक्तपुर नगरपालिकाले स्थानीय किसानलाई निशुल्क कम्पोष्ट मल वितरण गर्ने भएको छ । नगरपालिकाले नगर भित्रका...

    खानेपानी वितरण र शुल्क असुलीको जिम्मेवारी स्थानीय तहलाई दिनुपर्ने सांसद सुवालको सुझाव

    prem suwal

    खानेपानी मन्त्री महिन्द्रराय यादवको अध्यक्षतामा काठमाडौं उपत्यकामा खानेपानीको समस्या र समाधानका बारे अन्तरक्रिया सम्पन्न भएको...

    भरतपुरको घर घरमै पुगेर स्वास्थ्य सेवा, मेयर दाहालले गरिन् शुभारम्भ

    renu dahal

    भरतपुरका घर घरमै पुगेर स्वास्थ्यकर्मीले जेष्ठ नागरिक, अशक्त तथा अपाङ्गता भएकालाई स्वास्थ्य सेवा दिने कार्यक्रम...